Lef

Eindelijk begint de competitie weer, en hoe! Meteen staan krakers tegen twee van de grootste rivalen op het programma. Dit zijn niet alleen confrontaties tussen rivaliserende clubs en supportersgroepen maar ook een confrontatie tussen stijlen. Zowel Feyenoord als sinds dit seizoen PSV trachten te bouwen op de eigen jeugd maar toch zijn er flinke verschillen met Ajax.

Bij PSV is de nieuwe filosofie nog altijd zeer broos. Het is zelfs maar de vraag of men er zelf wel echt in gelooft gezien de kleine miljoen euro die men overmaakt aan Fulham voor 16 wedstrijden van Ruiz. Om een speler die al seizoenen nauwelijks speelt aan te trekken voor een salaris waar de rest van de selectie vermoedelijk van verbleekt getuigt van weinig vertrouwen in de nieuwe filosofie, om over de broze financiële situatie van de Eindhovenaren maar niet te spreken. In Lampegat durven ze de stap om echt de eigen jeugd het vertrouwen te geven gewoon niet te maken. Geen, resultaat, geen vertrouwen, geen doordacht plan om met de nieuwe filosofie echt stappen te maken.

Dat is bij Feyenoord noodgedwongen anders. Financieel gezien komen de Rotterdammers van nog veel verder en al jaren lang is er nauwelijks ruimte om spelers te halen. Als gevolg heeft Feyenoord geen keuze of er wel of geen vertrouwen is in de filosofie, men heeft het gewoon te doen met eigen jeugd, aangevuld met spelers die relatief goedkoop kunnen worden aangetrokken. Dat is een verschil, want waar Feyenoord noodgedwongen keuzes maakt, maakt Ajax deze keuzes uit vrije wil. Maar er is een verschil dat nog opvallender is, namelijk dat Feyenoord tot nu toe de nieuwe filosofie niet aan resultaat weet te koppelen.

Juist dat is wat Ajax zo goed is afgegaan de afgelopen seizoenen. Niet alleen wordt er gespeeld met veel zelf opgeleide spelers, er wordt gespeeld in een herkenbaar systeem waar goede resultaten mee worden behaald. Dat heeft te maken met lef. Lef om een ambitie uit te spreken in een land waar zo'n uitgesproken ambitie vaak lacherig wordt ontvangen. Lef om niet zomaar de transfermarkt op te gaan maar gewoon vertrouwen te schenken aan eigen spelers. Lef om telkens weer een risico te nemen door in de lagere elftallen te vissen voor iemand die er dan meteen moet staan. En die Amsterdamse lef betaald zich uit met succes.

Er komen 2 krakers aan. Zou het zweet ze al in de bilspleet staan in Rotterdam en Eindhoven?

Profs

Frank de Boer staat bekend als een ultieme professional. Hij eist altijd het uiterste van zichzelf en anderen. Op vrijwel alle fronten bij Ajax is zijn hand daarin duidelijk maar ook qua professionaliteit ziet iedereen dat Ajax stappen heeft gemaakt. In een recent interview zei Thulani Serero eigenlijk hetzelfde, hij moest wel professioneler met zijn sport omgaan om een vaste kracht te worden bij Ajax. Ajax geeft ook niet voor niets voedselpakketten mee aan de spelers, alles om de spelers zo optimaal mogelijk voor te bereiden op wedstrijden.

Uiteindelijk moet professionaliteit uit de spelers zelf komen. Afgelopen zomer verdwenen op dat gebied de laatste dissonanten uit de selectie. Al eerder werd bijvoorbeeld afscheid genomen van Mounir el Hamdaoui die in zijn gedrag niet professioneel genoeg was. Deze zomer mochten Sulejmani en Boerrigter ook vertrekken uit Amsterdam. Mickey Sulejmani liep seizoenen lang met een overduidelijk overgewicht rond op de Toekomst en stond niet bepaald bekend als een trainingsbeest. Derk Boerrigter's probleem lag op een ander front, Derk weigerde namelijk in de spiegel te kijken, alles lag altijd aan een ander terwijl een echte prof eerst de handen in eigen boezem dient te steken.

Een trainer zal niet snel roepen dat hij een speler liever arm dan rijk is maar stiekem zal Frank het vertrek van deze heren niet rouwen. Bij een trainer die veel hecht aan een professionele instelling zullen dit soort mannen mateloos irriteren. Wat er achter blijft is een selectie aan profs. Jongens die keihard werken en zich realiseren dat succes ze niet aan komt waaien. Daarin schuilt het succes van een speler als Serero dit seizoen, maar ook het succes van bijvoorbeeld Daley Blind die ondanks veel kritiek nooit het hoofd liet hangen. Maar ook Kenneth Vermeer kon op lovende woorden rekenen van FdB door zijn positieve houding ondanks dat hij gepasseerd is door Jasper Cillissen. Hard werken, gezond leven en vooral goed naar jezelf kijken.

Als Frank de Boer nu in Belek over het trainingsveld kijkt zal hij toch met plezier concluderen dat daar 26 fitte en gemotiveerde professionals lopen. Heren die begrijpen wat er wordt gevraagd en daar hun stinkende best voor doen. En De Boer betaald dat terug aan zijn spelers, want als je goed presteert krijg je kansen van Frank de Boer om je te laten zien. Reeds 16 jeugdspelers(*) debuteerde onder Frank de Boer, bewijs dat je bij goede resultaten gewoon je kans gaat krijgen. Maar die kansen moet je wel zelf verdienen. Daar moet je keihard voor werken. Dat is maar goed ook want de tijd dat het succes Ajax wel aan kwam waaien ligt ruim achter ons.


* 16 jeugdspelers debuteerden on Frank de Boer
Seizoen 10-11: Bonevacia, Jozefzoon, Özbiliz, Ebecilio, Lukoki, Castillion en Boilesen
Seizoen 11-12: De Sa, Van Rhijn, Ligeon, Koppers en Klaassen
Seizoen 12-13: Fischer, Dijks, Veltman, Sporkslede en Denswil
Seizoen 13-14: Van der Hart, Riedewald