Eindelijk begint de competitie weer, en hoe! Meteen staan krakers tegen twee van de grootste rivalen op het programma. Dit zijn niet alleen confrontaties tussen rivaliserende clubs en supportersgroepen maar ook een confrontatie tussen stijlen. Zowel Feyenoord als sinds dit seizoen PSV trachten te bouwen op de eigen jeugd maar toch zijn er flinke verschillen met Ajax.
Bij PSV is de nieuwe filosofie nog altijd zeer broos. Het is zelfs maar de vraag of men er zelf wel echt in gelooft gezien de kleine miljoen euro die men overmaakt aan Fulham voor 16 wedstrijden van Ruiz. Om een speler die al seizoenen nauwelijks speelt aan te trekken voor een salaris waar de rest van de selectie vermoedelijk van verbleekt getuigt van weinig vertrouwen in de nieuwe filosofie, om over de broze financiële situatie van de Eindhovenaren maar niet te spreken. In Lampegat durven ze de stap om echt de eigen jeugd het vertrouwen te geven gewoon niet te maken. Geen, resultaat, geen vertrouwen, geen doordacht plan om met de nieuwe filosofie echt stappen te maken.
Dat is bij Feyenoord noodgedwongen anders. Financieel gezien komen de Rotterdammers van nog veel verder en al jaren lang is er nauwelijks ruimte om spelers te halen. Als gevolg heeft Feyenoord geen keuze of er wel of geen vertrouwen is in de filosofie, men heeft het gewoon te doen met eigen jeugd, aangevuld met spelers die relatief goedkoop kunnen worden aangetrokken. Dat is een verschil, want waar Feyenoord noodgedwongen keuzes maakt, maakt Ajax deze keuzes uit vrije wil. Maar er is een verschil dat nog opvallender is, namelijk dat Feyenoord tot nu toe de nieuwe filosofie niet aan resultaat weet te koppelen.
Juist dat is wat Ajax zo goed is afgegaan de afgelopen seizoenen. Niet alleen wordt er gespeeld met veel zelf opgeleide spelers, er wordt gespeeld in een herkenbaar systeem waar goede resultaten mee worden behaald. Dat heeft te maken met lef. Lef om een ambitie uit te spreken in een land waar zo'n uitgesproken ambitie vaak lacherig wordt ontvangen. Lef om niet zomaar de transfermarkt op te gaan maar gewoon vertrouwen te schenken aan eigen spelers. Lef om telkens weer een risico te nemen door in de lagere elftallen te vissen voor iemand die er dan meteen moet staan. En die Amsterdamse lef betaald zich uit met succes.
Er komen 2 krakers aan. Zou het zweet ze al in de bilspleet staan in Rotterdam en Eindhoven?
Bij PSV is de nieuwe filosofie nog altijd zeer broos. Het is zelfs maar de vraag of men er zelf wel echt in gelooft gezien de kleine miljoen euro die men overmaakt aan Fulham voor 16 wedstrijden van Ruiz. Om een speler die al seizoenen nauwelijks speelt aan te trekken voor een salaris waar de rest van de selectie vermoedelijk van verbleekt getuigt van weinig vertrouwen in de nieuwe filosofie, om over de broze financiële situatie van de Eindhovenaren maar niet te spreken. In Lampegat durven ze de stap om echt de eigen jeugd het vertrouwen te geven gewoon niet te maken. Geen, resultaat, geen vertrouwen, geen doordacht plan om met de nieuwe filosofie echt stappen te maken.
Dat is bij Feyenoord noodgedwongen anders. Financieel gezien komen de Rotterdammers van nog veel verder en al jaren lang is er nauwelijks ruimte om spelers te halen. Als gevolg heeft Feyenoord geen keuze of er wel of geen vertrouwen is in de filosofie, men heeft het gewoon te doen met eigen jeugd, aangevuld met spelers die relatief goedkoop kunnen worden aangetrokken. Dat is een verschil, want waar Feyenoord noodgedwongen keuzes maakt, maakt Ajax deze keuzes uit vrije wil. Maar er is een verschil dat nog opvallender is, namelijk dat Feyenoord tot nu toe de nieuwe filosofie niet aan resultaat weet te koppelen.
Juist dat is wat Ajax zo goed is afgegaan de afgelopen seizoenen. Niet alleen wordt er gespeeld met veel zelf opgeleide spelers, er wordt gespeeld in een herkenbaar systeem waar goede resultaten mee worden behaald. Dat heeft te maken met lef. Lef om een ambitie uit te spreken in een land waar zo'n uitgesproken ambitie vaak lacherig wordt ontvangen. Lef om niet zomaar de transfermarkt op te gaan maar gewoon vertrouwen te schenken aan eigen spelers. Lef om telkens weer een risico te nemen door in de lagere elftallen te vissen voor iemand die er dan meteen moet staan. En die Amsterdamse lef betaald zich uit met succes.
Er komen 2 krakers aan. Zou het zweet ze al in de bilspleet staan in Rotterdam en Eindhoven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten