Lofzang

Een norse blik kijkt uit over het veld. Achter die ogen schuilt succes van Ajax van de laatste jaren. Een man van de club, groot geworden op Voorland, gepokt en gemazeld in het nationale en internationale voetbal. In barre bestuurlijke tijden stuurde Frank de Boer Ajax naar twee successievelijke landstitels, lucratieve uitstapjes in de Champions League en zorgde er eigenhandig voor dat Ajax weer Ajax werd.

De winterstop zit eraan te komen en dus komt de geruchtenmachine weer op gang. Wie zal Frank nu weer moeten laten gaan voor het grote geld van de Engelse, Duitse of Spaanse competitie? En wie gaat hij dan halen. In samenwerking met Overmars kwamen er afgelopen zomer wat onverwachte konijnen uit de hoge hoed. "De Snor" wist in zijn reclameshow te vertellen dat Ajax met die selectie zeker niet mee zou doen voor het landskampioenschap. Frank wist wel beter. Stoïcijns bleef hij voor de camera's zijn vertrouwen in de groep uitspreken en hij bleef vertrouwen houden in zijn klasbakken, Christian Eriksen en Siem de Jong, en als vanzelfsprekend belonen zij dat vertrouwen.

Frank de Boer doet niet aan paniekvoetbal. Een slechte pot wordt niet afgestraft door een reservebeurt maar gebruikt om een speler op scherp te zetten voor de volgende pot. Een goede pot is een reden om nog scherper te wijzen op de details want Frank weet als geen ander dat de details belangrijk zijn. Dat ziet men in het buitenland ook. Het meest begeerde individu van deze Ajax selectie is daarom ook niet Siem de Jong, Christian Eriksen of Viktor Fischer. Het buitenland wil Frank de Boer.

Frank is het enige persoon van Ajax 1 van wie we het vertrek niet kunnen opvangen. Niet alleen voor het eerste elftal, maar ook voor de rest van de club. Frank is het toonbeeld van professionalisme, passie voor voetbal en de wil om te winnen. Hij is een voorbeeld voor elke jongen die in ons wit-rood-witte shirt mag dromen van een leven als voetballer. Hij is bij uitstek de man die de droom van de "fluwelen revolutie" kan omzetten in werkelijkheid. Wat mij betreft hebben Michael Kinsbergen en Edwin van der Sar maar één opdracht. Behoud Frank de Boer voor de club. Wat het ook mag kosten.

Frank de Boer.

Held.

Het jonge Ajax?

Elke keer hoor je het weer. Ajax heeft een jonge onervaren ploeg. Maar is dat wel zo? Als je gaat rekenen blijkt dat namelijk wel mee te vallen. Het Ajax van 94/95 dat de Champions League won was bijvoorbeeld 23.77 jaar oud gemiddeld (op basis van de 13 selectie spelers die minimaal 20 competitie wedstrijden speelden).  De basis 11 van Ajax die dinsdag avond werden opgerold tegen Real Madrid was 23.55 jaar oud.

0.22 jaar verschil dus, 3 maanden zeg maar. Verwaarloosbaar eigenlijk. De huidige ploeg is feitelijk net zo oud als het Ajax dat in 1995 kampioen werd, de Champions League won en het wereldkampioenschap voor clubteams op z'n naam schreef. Was er dan echt geen verschil? Jawel. Los van het talent wat in die selectie van toen zat natuurlijk, maar dat Ajax was namelijk met name achterin veel ervarener dan het huidige Ajax.

De verdedigende 4 van toen, Reiziger, Blind, Rijkaard en de Boer waren samen gemiddeld 27.5 jaar oud. De huidige verdedigende lijn van Ajax tegen Ral Madrid was gemiddeld 23.25. Van de huige verdedigers kan niemand zich bogen op een ruime internationale carrière. Destijds stonden daar Rijkaard, Europees kampioen, tweevoudig Europa Cup I winnaar en Danny Blind, Europa Cup II en Europa Cup III winnaar. "Wij" moeten het doen met Niklas Moisander als ervaren man, eenmalig kampioen van Nederland.

Ajax kreeg dan ook van alle clubs de meeste goals tegen in de poule fase van de Champions League. Waar de ploeg af en toe aardig voetbal liet zien werd het te vaak verdedigend omver geblazen door de verschillende tegenstanders. Ook in Nederland heeft Ajax veel moeite de nul te houden. Slecht 3 maal hoefde Ajax niet in het eigen netje te vissen in de Eredivisie. Bovenstaande is het bewijs dat talent leuk is, maar dat internationale ervaring en loutering gewoon essentieel zijn als je echt mee wilt doen.

John Heitinga heeft veelvuldig gezegd terug te willen komen en ook Maxwell gaf recent aan graag bij Ajax af te komen sluiten. Ik zie ze graag komen. De bovenstaande gegevens tonen aan dat Ajax dat soort mannen hard nodig heeft. Mannen die Ajax aan de hand kunnen nemen, echte kerels die het klappen van de zweep kennen. Echte kerels, die heeft Ajax momenteel nodig om van dit elftal een ploeg te maken die op alle fronten overeind kan blijven. Kerels dus.

Eriksen 2.0

Christian Eriksen is een werker. Had dit voorafgaand aan dit seizoen gezegd en mensen hadden je voor gek verklaard. Tegen PSV liet Eriksen echter een onovertroffen werklust zien. Strootman moet vandaag pijn aan de benen hebben na alle kilometers die hij in de achtervolging op de pas 20 jarige Deen heeft gelopen. Ook in de Champions League laat Eriksen zien uit welk hout hij is gesneden. Daar was hij de speler met de meest afgelegde kilometers van het toernooi.

Het is bijna een 180 graden draai voor Eriksen. Eriksen was toch in zijn eerste seizoen die begaafde technicus met een fluwelen sleepbeweging en sublieme steekpass. Een echte nummer 10, altijd op zoek naar het gaatje, altijd op zoek naar de diepte. Vorig seizoen was een minder seizoen voor Eriksen. Kritiek was er, veel kritiek, want het balletje ging steeds breed in plaats van de diepte in en te vaak gaf Chris geen thuis als iemand op moest staan bij Ajax.

Ook dit seizoen leek niet geweldig te starten hoewel we toch de begaafde technicus af en toe aan het werk hebben gezien. De bal waarmee Eriksen Hoesen in staat stelde te scoren tegen Dortmund bijvoorbeeld was een klassieke Eriksen bal en in de beker tegen het nietige ONS Sneek bleek Eriksen de enige met de creativiteit te zijn om de ban te breken in een uitermate slechte pot. Maar we zien dit seizoen ook een andere Christian Eriksen.

Eriksen is namelijk overal op het veld te vinden. Hij verzet verdedigend veel werk, duikt aanvallend op beide vleugels op en laat het spelen als een echte 10 meer over aan Siem de Jong. Hij liep tegen PSV Strootman en Van Bommel naar de filistijnen en had nog zat lucht om ook zijn verdedigende taken prima uit te voeren. Hij zette vroeg druk, was constant aanspeelbaar en wist Siem de Jong en Viktor Fischer in staat te stellen uit te blinken tegen de bezoekers uit Eindhoven.

Toch is het wel wennen hoor, de man van wie wij dachten dat hij artiest pur sang was blijkt nu toch ook werker te zijn. De nieuwe Christian Eriksen doet mij veel denken aan de jonge Rafael van der Vaart. Raf is ook zo'n rasvoetballer die bovendien kan werken als een paard. Raf was alleen een minder bepalende speler bij Ajax op dezelfde leeftijd als Eriksen nu is. Belooft wat voor de toekomst of niet?

Falen bloot gelegd

De eredivisie clubs klagen over teruglopende bezoekersaantallen. Met dit bericht kwam de Volkskrant recent naar buiten. Als redenen wijzen de clubs de economische crisis aan. Logisch, maar de clubs klaagden over nog meer, namelijk over sportieve malheur, gebrekkige voorzieningen in de stadions en de opkomst van Eredivisie Live. Mijn broek zakte prompt af, dit kan toch niet waar zijn?

Ik heb de berichtgeving drie keer gelezen voordat ik geloofde wat ik las. Klagen de clubs nu echt over allerlei zaken die ze zelf in de hand hebben? Kennelijk wel. De meest flagrante is natuurlijk sportieve malheur als reden. Fantastisch, hoe diskwalificeer je jezelf als sportbestuurder als je dit aandraagt bij de media als reden voor teruglopende bezoekersaantallen. Het is toch moeilijk de moderne sportbestuurder serieus te nemen als dit soort argumenten worden gebruikt, zeker omdat de moderne sportbestuurder verantwoordelijk is voor het product van een voetbalvereniging, namelijk de prestaties van het 1e elftal.

Nee, dan de gebrekkige voorzieningen, ook al zo'n diskwalificatie van het eigen functioneren want het betekent niets anders dan een gebrek aan visie en beleid om tijdig te investeren. Bezoekers zijn klanten en kennelijk zijn de bestuurders toch niet professioneel genoeg om in te kunnen schatten wat hun klanten willen. De opkomst van Eredivisie Live als reden heb ik zelfs smakelijk om gelachen, Eredivisie Live, opgezet door de clubs zelf om meer inkomsten te genereren en recent verkocht aan Rupert Murdoch voor ontzettend veel geld. Lachen natuurlijk want een televisiekijker levert minder op van een stadionbezoeker. Maar ook hier zijn de clubs gewoon zelf oorzaak van.

Dan blijft de economische crisis over. Eindelijk een reden die niet als drogreden bestempelt hoeft te worden. Toch rammelt het ook hier. De laatste jaren zijn de kaartjes duurder en duurder geworden. Als clubkaarthouder bij Ajax ben ik tegenwoordig voor een kaartje Ajax - VVV gewoon minimaal €18 euro kwijt, de gemiddelde prijs op de 2e ring is €26,75. Dan ben ik nog niet van huis naar het stadion gereisd, heb ik de auto nog niet geparkeerd en overleven doe ik op zuurstof en sfeer want ook eten en drinken is schreeuwend duur in de ArenA.

Even snel gerekend kost een dagje Ajax tegen de FC Bal-op-het-dak mij dus zomaar 50 euro en dan doe ik nog niets bijzonders. Dan mag ik 120 minuten in de ArenA op de 2e ring zitten en hopen dat wat ik te zien krijg ook nog de moeite waard is. Niet vreemd natuurlijk dat de bezoekersaantallen dus misschien wel iets terug lopen. Nu is Ajax een extreem voorbeeld, Ajax is gewoon heel duur en toch is het zo goed als altijd uitverkocht. Bovendien zal een fanatieke fan die 50 euro echt wel neertellen maar het punt is dat het gewoon heel erg duur is geworden. Maar toch, ook dit heb je als club gewoon in de hand.

Conclusie van dit alles? De clubs moeten niet zeuren. Vrijwel alles hebben ze zelf in de hand. De Eredivisie zou eerder zelf eens moeten reflecteren op dit alles en zich afvragen hoe dit allemaal heeft kunnen gebeuren. En dan heel rap al die nietsnutten in het pluche de deur wijzen en eindelijk competente mensen met hart voor voetbal binnen halen.

Kwetsbaarheid

De maand oktober heeft de kwetsbaarheid van Ajax bloot gelegd. Ajax was een aantal wedstrijden niet in goede doen maar leek tegen Heracles op een goed resultaat af te stevenen. De zwart-witten bestreden Ajax met vechtlust en veel inzet en werden hier uiteindelijk zelfs voor beloont met een gelijkspel omdat Ajax zich de kaas van het brood liet eten. Scheidsrechterlijke dwaling of, niet feitelijk was het de inzet van Heracles die het verschil maakt en het onvermogen van Ajax om in die fysieke strijd mee te kunnen.

Tegen Manchester City kreeg Ajax de kans te laten zien wat het kan. Met verzorgt positiespel werd de miljoenenploeg terug gestuurd naar Engeland. Saillant detail is dat Manchester City alles voetballend probeerde op te lossen en dat Ajax de sterke mannen Kompany en Lescott handig omzeilde. Vrij van constante fysieke druk floreerde de voetbal artiesten Eriksen en de Jong en werd het een weergaloze voetbal avond in Amsterdam. En dan komt Feyenoord, en elke Ajacied weet dat Feyenoord Ajax altijd bestrijd met hetzelfde wapen. Vechtlust en inzet.

Deze editie was geen uitzondering. Zodra Ajax aan voetballen toe kwam was het duidelijk beter dan de Rotterdammers, maar zodra Ajax iets slordig werd en Feyenoord tijd kreeg om er dan kort op te zitten kreeg Ajax het onmiddellijk moeilijk. Clasie was hierin duidelijk de aanjager. De kleine controleur klapte overal vol op, probeerde alles tot een opstootje te promoveren en had makkelijk 4 gele kaarten kunnen krijgen. Maar hij kreeg er maar 1 en vertegenwoordigde daarmee de wijze waarom Feyenoord Ajax bestreed. Op het randje, soms erover, maar puur op vechtlust. En dan staat er een Italiaanse spits die op Italiaanse wijze toch een verlies afwendt.

Teleurstellend voor ons Ajacieden maar het toont wel de kwetsbaarheid van dit Ajax. Ondanks alle (terechte) kritiek heeft de ploeg laten zien heel goed te kunnen voetballen. De ploeg heeft ook laten zien de vechtlust van Jan Vertonghen en Vurnon Anita te missen. De vraag is dan ook wie gaat opstaan en die kwetsbaarheid kan opvullen. Toby heeft die meedogenloosheid niet, Poulsen mist het loopvermogen en dus lijkt het strijdplan voor alle tegenstanders van Ajax al klaar te liggen. Een strijdplan waar Frank de Boer echt een oplossing voor met gaan vinden wil Ajax dit seizoen zich weer succesvol kunnen terug vechten in het kampioenschap.

De coup van Cruijff

Begin oktober 2012 vond ik bij tot mijn verbazing een aantal boekenbonnen in mijn jaszak. Aangezien ik toch in de buurt van de boekhandel was stapte ik even binnen en kwam naar buiten met het eerste Sinterklaas cadeau voor mijn zoon en met 'De coup van Cruijff'. De coup van Cruijff  is een boek van Menno de Galan over de Fluwelen Revolutie van Johan Cruijff bij Ajax. Het boek belooft het volledige verhaal te vertellen over hoe Johan Cruijff terug keerde bij Ajax en er de macht greep, dit alles opgemaakt uit gesprekken met talloze hoofdrol spelers. De vraag is natuurlijk of het boek ook aan die belofte kan voldoen.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen; Het is een confronterend boek over de mooiste club van Nederland. Het is een ongelofelijk interessant relaas over niet alleen de Fluwelen Revolutie maar zeker ook de periode die daaraan vooraf ging, eigenlijk vanaf het vertrek van Michael van Praag als voorzitter van Ajax tot aan het heden. Bovendien leest het boek erg lekker weg en weet het van begin tot eind te boeien. Maar je wordt als Ajacied ook doorlopend geconfronteerd met de minder frisse kant van Ajax.

Cruijff wordt af en toe erg vilien weg gezet in de wijze hoe Cruijff zijn netwerken aanwend om de zittende bestuurlijke garde bij Ajax uit het zadel te wippen. Telkens is De Galan vernietigend in zijn oordeel over de handelswijze van Cruijff en zijn groep getrouwen. Omgekeerd besteed hij veel minder tekst aan de opeenvolging aan directeurs en bestuurders van Ajax hoewel hij in zijn oordeel net zo meedogenloos is. De Galan speelt hard en af en toe op de man, maar ontziet daarbij niemand waardoor het boek toch gebalanceerd blijft.

Wel heeft De Galan één groep niet meegenomen die zeker een prominentere rol had verdient, en dat zijn de supporters van Ajax. De acties in de Arena worden in een enkele volzin afgedaan, de rol van de ASD in een korte passage. Zelfs de trieste uitwassen in de vorm van bedreigingen aan het adres van Olfers, Ten Have en Sturkenboom kunnen nauwelijks op aandacht rekenen terwijl deze gebeurtenissen juist openingen boden om ook inzage te geven hoe groot de druk vanaf de tribunes was. En gemiste kans in mijn optiek.

Hartverwarmend is de afwezigheid van Frank de Boer in de man tegen man gevechten. Frank de Boer toont zich de ultieme professional, misschien wel de enige bij Ajax gedurende de revolutie, in dat hij zich volledig aan zijn taak kwijt, namelijk het eerste elftal. Opvallend is hoe eenvoudig Cruijff zijn tegenstanders aan de kant schuift en hoe incompetent achtereenvolgens twee directeuren en twee RvC'en omgaan met de hele zaak. Ten slotte wordt overduidelijk welk mantra Cruijff hanteert, namelijk: 'Jullie hebben er een zooitje van gemaakt, ik ga dat rechtzetten' en om dat recht te zetten eist hij niets minder dan een volledige volmacht. Een volmacht die hij uiteindelijk ook krijgt zoals we ondertussen weten.

De coup van Cruijff is zonder meer een goed boek. Confronterend, keihard, verhelderend, boeiend en altijd relevant. Het is een boek die elke Ajacied met een horizon die breder is dan het eerste elftal gelezen moet hebben. Een aanrader dus, maar wel een boek waar je als Ajacied een dikke huid voor moet hebben.

De taktiek van Ajax

Tegen Twente werd het voetbal zoals Frank de Boer dat wil spelen weer helemaal duidelijk. Vlak voordat de 1-0 viel was een mooi moment waar je in één beeld eigenlijk precies kon zien wat Ajax nu eigenlijk wil.

Op dit beeld is goed te zien hoe Poulsen ver is ingezakt en naast Alderweireld en Moisander speelt. Hierdoor komt er centraal ruimte vrij voor Eriksen en word Blind, hier duidelijk zichtbaar, gedwongen om diep te gaan spelen waardoor Tadic met hem mee moet. Sana maakt hier al de actie naar binnen, net als Eriksen. Allemaal in beweging en allemaal nemen ze spelers mee. Ze ziet hier al de ruimte bij Babel ontstaan, ver voordat hij ook daadwerkelijk de bal gaat krijgen.

Feitelijk wordt een tegenstander gedwongen ruimte prijs te geven centraal op het veld. Doordat de back en de buitenspeler allebei naar buiten worden gedwongen komt er ruimte vrij centraal op het veld. Tegen Twente werkte dit bijna verlammend. 'Ik moest mijn taak uitvoeren', vertelde Chadli na de wedstrijd. 'Ik moest Van Rhijn niet over mij heen laten komen.' Door de taktiek van Ajax werden dus de creatieve spelers van Twente gedwongen steeds achter de zeer diep spelende backs aan te gaan. En met de hoeveelheid balbezit voor Ajax kwamen de beide heren nauwelijks in het stuk voor.

Ik pak nu een voorbeeld uit de laatste pot van Ajax maar je kan elke wedstrijd van Ajax van 2012 erbij pakken en je zal hetzelfde concept zien. Het mooie hieraan is dat er niet omslachtig over de flanken wordt gespeeld. Veel mensen roepen dat je toch vooral over de flanken moet spelen en dan een goede voorzet moet geven maar feitelijk is dit een zeer omslachtige wijze van spelen. Voorzetten worden lange ballen die te vaak te lang onderweg zijn en bovendien wordt de zuiverheid van een pass over het algemeen niet beter als die over een flinke afstand moet. Staat tegenover om als Ajax dwars door het midden te spelen. De kortste weg naar het goal en lekker kort combineren waardoor de zuiverheid alleen maar bevorderd wordt.

Dit spelletje kan alleen met technisch vaardige voetballers. Kort combinatie werk vereist ook dat elk contact goed is. Het is een spelletje dat Ajax op het lijf geschreven staat met de huidige selectie en het maakt Ajax moeilijk te bespelen. Het maakt Ajax trouwens ook kwetsbaar in de omschakeling. De speelwijze is illustratief voor de frisse wind die waait bij Ajax. De club straalt weer durf en vertrouwen uit, buiten en binnen de lijnen. Er wordt weer gespeeld zoals dat bij Ajax hoort, op basis van goede individuele techniek en goed positioneel spel. Frank de Boer heeft Ajax dus weer Ajax gemaakt en dat leidt tot aansprekende resultaten. En dat is gewoon fijn om te kunnen concluderen.

Uitpubliek

Deze week maakte Ajax bekend dat Ajax weer kaarten beschikbaar gaat stellen aan ADO Den Haag voor de wedstrijden in Amsterdam. Toch wel een bijzondere zet als je weet hoe diep de haat tegen de mooiste club van Nederland geworteld zit in de Hofstad. In maart 2011 nog zongen spelers en fans van ADO "wij gaan op jodenjacht", iets dat de betrokken spelers overigens op een schorsing kwam te staan. Maar je kan je toch niet aan de indruk onttrekken dat de relaties tussen de Hagenezen en het Amsterdamse publiek nog behoorlijk op scherp staan. Dezelfde week ging het publiek van Utrecht ver over de schreef toen de ploeg uit de Domstad knullig over de knie ging bij de Godenzonen.

AFC Ajax en de rest van Nederland blijft moeilijk.De jarenlange overheersing in Nederland en zo nu en dan naar arrogantie riekende handelswijze zetten bij veel anderen kwaad bloed. Ajax zegt weer te willen werken aan het normaliseren van de relaties tussen de clubs maar is dat wel reëel? De reactie van ADO was veelzeggend want in Den Haag werd met hoog opgetrokken wenkbrouwen kennis genomen van dit nieuwtje van Ajax. De verwondering maakt daarna snel plaats voor een terughoudende reactie die boekdelen sprak. De Haagse clubleiding ziet namelijk een terugkeer van Ajax supporters helemaal niet zitten, dat gaat namelijk helemaal niet goed vallen bij de eigen supporters. Ook de Utrechtse voorzitter moest met het schaamrood op de kaken toegeven dat het eigen publiek niet in staat was zichzelf te gedragen in het eigen stadion.

Toch is het jammer dat het kennelijk niet mogelijk is om fans bij elkaar toe te laten. Bij voetbal horen eigenlijk fans van de tegenstander, daar horen schitterende tifo's bij en supportersgroepen die zich ten koste van de andere groepen hoorbaar willen maken.  Het is wat een wedstrijd een onvergetelijke ervaring maakt. Het is wat het voetbal zo'n belevenis maakt. Daarom juich ik in ieder geval het initiatief van Ajax toe. Laat maar komen die Hagenezen. Feyenoord op bezoek in de ArenA, laat ze alsjeblieft 1.600 havenslaven meenemen, dat hoort er gewoon bij als je het mij vraagt.

Ajax heeft een stapje gezet maar burgemeester Eberhard van der Laan en de Amsterdamse politie zullen ongetwijfeld een stokje gaan steken voor dit initiatief. Daarmee wordt meteen duidelijk hoe zeer de angst regeert langs de lijnen. Ik verwacht vooorlopig in ieder geval geen Hagenezen of Rotterdammers in de ArenA de aankomende jaren. En dat is jammer.

Wij zijn RKC niet

Ik ben achteraf enorm blij dat RKC gister de tegenstander was van Ajax. RKC was namelijk zonder illusies naar Amsterdam gekomen en speelde de hele wedstrijd met de doelstelling om vooral niet met grote cijfers te verliezen. De wil om te stunten was niet aanwezig en dat was waarschijnlijk maar goed ook. Ajax oogde namelijk kwetsbaar gister. Aanvallend was het ongeinspireert en verdedigend oogde het allemaal onzeker. Uiteindelijk zijn de drie punten weer vrij eenvoudig in de zak maar er blijft wel veel aan te merken op Ajax.

Toch zal menig Ajacied zich wat zorgen maken na dit optreden van Ajax met de Champions League ontmoetingen met Real Madrid, Manchester City en Dortmund. Frank de Boer zal de pot tegen RKC ook wel aan gaan grijpen met het oog  op de aanstaande ontmoetingen met die topclubs. Wie ziet het niet voor zich? Frank de Boer, zwaaiend met zijn armen, de irritatie van zijn gezicht druipend voor de groep. Niet zomaar natuurlijk als je de pot van Dortmund van dit weekend hebt gezien. De kampioen van Duitsland won vrij gemakkelijk van Bayer Leverkusen. Een onheilspellend voorteken misschien wel. Dortmund is op papier namelijk de zwakste tegenstander van Ajax.

De supporters in de Arena denken er kennelijk anders over, gezien het spandoek 'Poule D, makkie. Wembley, here we come!' Schitterend doek en natuurlijk doordrenkt met sarcasme en befaamde Amsterdamse bluf. Toch zit er wel een les opgesloten in dat doek, een les die de jonge Ajax selectie zich goed in de oren moet knopen. Met bluf, durf en zonder spanning het veld betreden tegen de sterren van Spanje, Engeland en Duitsland. Niet verkrampen en als een RKC hopen op een klein verlies, maar met open vizier de arena in en geloven in je eigen kunnen.

Het zelfde geldt voor de fans van Ajax. Natuurlijk is er veel scepsis over de kansen van Ajax. Maar bekijk het eens van een andere kant. Ajax heeft de afgelopen jaren gewonnen van AC Milan en Manchester United. Ajax speelde Olympique Lyon twee keer van de mat maar vergat goals te maken en Ajax deed dit telkens met of veel blessures of na het vertrek van spraakmakende spelers. Dus wat staat nu eigenlijk een goed resultaat in de weg?

Geloof. Het geloof in het eigen kunnen en een goede afloop. RKC liet dit weekend zien hoe het niet moet. Gelukkig zijn wij Ajax.

Balans

Onder Frank de Boer is Ajax weer Ajax. Ondanks de teleurstelling tegen Heerenveen speelt Ajax het voetbal zoals Ajax dat wil spelen, aanvallend met veel dynamiek en bewegende mensen. Een moeilijk te bespelen ploeg die aanvallend draait om combinatiespel dwars door het hart van de verdediging van de tegenstander. De top drie van dit seizoen lijkt zich dan ook al af te tekenen met PSV, Twente en Ajax als de grote kanshebbers. Toch moet er nog wel wat gebeuren bij Ajax om echt als serieuze kanshebber door te gaan.

Ajax heeft namelijk hetzelfde probleem als tijdens de seizoenstart van vorig jaar. Het geeft achterin veel te veel weg. Tegen NAC en NEC kon dat wat verdoezelt worden door de zwakte van de tegenstanders maar tegen AZ en Heerenveen was het af en toe beschamend om te zien hoe makkelijk tegenstanders weg konden lopen bij de Amsterdamse verdedigers. Hetzelfde dus als vorig seizoen waar Ajax veel punten verspeelde omdat het verdedigend niet goed stond. Er werd openlijk getwijfeld aan de kwaliteiten van de verdedigers maar eigenlijk was vrij duidelijk wat het probleem was, namelijk de balans in het elftal. Balans die door Vurnon Anita werd gebracht.

Vurnon is vertrokken naar een Engelse middenmoter en laat Ajax achter in dezelfde situatie waar het vorig seizoen in zat, namelijk een gebrek aan balans, gebrek aan een speler die verdedigend de lopende spelers op pakt, ruimtes klein maakt en voor de verdediging veel werk verzet. Bovendien  was Vurnon met name in de omschakeling ijzersterk en stopte hij veel counters voordat die eigenlijk echt tot stand kwamen. Het debuut van Ilan Boccara was veelbelovend maar hij is onervaren en meer een bal afpakker dan een voetballende controleur. Het is niet eerlijk om te verwachten dat hij dit klusje nou al kan klaren. Daarom is Christian Poulsen gehaald.

Het is voor Ajax te hopen dat de ervaren Deen de balans terug kan brengen in het elftal. Ajax heeft die balans namelijk hard nodig als Ajax met vertrouwen de wedstrijden tegen PSV en Twente tegemoet wil zien. Serero en Eriksen zijn beide echte aanvallende middenvelders maar kunnen verdedigend weinig potten breken en dus zal er heel veel verwacht worden van Poulsen. Hij zal verdedigend veel werk moeten verzetten. Bovendien wordt hij ook in de omschakeling enorm belangrijk want daarin ga je aan Serero en Eriksen weinig tot niets hebben. Christian Poulsen heeft in zijn lange carrière niet bij ploegen gespeeld die zo aanvallend spelen als Ajax dus is het moeilijk te zien hoe hij zal gaan renderen in zijn rol bij Ajax.

Aanvallend gaat het goed komen met Ajax. Dynamiek, beweging, doelgerichtheid en veel scorend vermogen gaan echt wel voor goals zorgen. Maar Ajax moet zien dat het verdedigend controle gaat uitstralen. Ajax wil aanvallend spelen en dus zal het in de omschakeling moet schitteren. Dat vereist discipline, arbeid en heel veel inzicht in het lezen van het spel. Christian Poulsen heeft daar de ervaring voor, maar heeft hij er nog de kwaliteit voor? En past zijn speelstijl wel bij het uitermate aanvallende voetbal van Ajax?

Balans wordt wat mij betreft het sleutelwoord van de maand september. De balans tussen het aanvallende spel van Ajax en het vermogen dat te combineren met een verdedigend sterk collectief waar geaccepteerd dat er ruimtes zullen zijn vanwege dat aanvallende spel. Een maand waar het Nederlands elftal Frank de Boer wat tijd gaat geven te sleutelen aan zijn selectie maar waar ook Borussia Dortmund en FC Twente al wachten. De balans zal bepalen of Ajax na de maand september niet alweer tegen een forse achterstand aan kijkt. De balans zal bepalen of goede uitslagen tegen Dortmund mogelijk zullen zijn om daarmee perspectief te krijgen op Europees overwinteren.  De balans zal bepalen hoe goed het werk van Marc Overmars en Frank de Boer nu eigenlijk is geweest.

We zijn er bijna

3.5 miljoen euro. Dat is wat Ajax uitgaf om aan alle wensen van Frank de Boer te voldoen. Voor 3.5 miljoen werd een vleugelaanvaller uit Zweden gehaald. Er werd een centrale verdediger van concurrent AZ overgenomen en een transfervrije controlerende middenvelder aangetrokken. 3.5 miljoen,dat is minder dan dat Ajax naar verluid aan Heerenveen had moeten betalen voor een enkele speler. Een huzarenstukje mag je wel stellen, met Marc Overmars als grote spindoctor die dit mogelijk maakte.

Eerder schreef ik over mijn opvatting van wat de nieuwe visie van Ajax nu eigenlijk is. Ik had het misschien nog wel veel simpeler kunnen samenvatten door te verwijzen naar de werkwijze van Marc Overmars. Overmars had in zijn tijd als speler van Ajax al de reputatie nergens teveel voor te betalen. Als je op zoek was naar een goede deal moest je bij Overmars zijn. Dat zijn schitterende kleedkamer verhalen die zo af en toe naar buiten komen maar deze lijkt toch op waarheid te berusten.

De negatieve teneur over het uitblijven van de broodnodige versterkingen lijkt toch wel een halt te zijn toegeroepen. Over Sana en Miosander was wel enige scepsis maar het aantrekken van de internationaal gerenommeerde en gelouterde Deen Christian Poulsen oogst toch louter lof. Deels omdat Ajax eindelijk eens een transfer uit de media wist te houden maar toch met name omdat de ervaren Deen alle eigenschappen bezit waar Frank de Boer naar op zoek was. Overmars trok zich nergens en van niemand iets aan en werkte in alle rust aan de oplossing voor Ajax.

In Amsterdam hebben we ons enorm druk gemaakt of er wel voldoende kwaliteit in de selectie zat maar ondertussen mag duidelijk zijn dat we onze grootste kwaliteit langs de lijn hebben staan. Frank de Boer bewijst zich als een uitluikende toptrainer en aan zijn zijde heeft hij Marc Overmars die zich bewijst als een ontluikende topbestuurder. Laten we het afkloppen maar Ajax lijkt zomaar af te stevenen op een exceptioneel capabel bestuur, zeker met Theo van Duivenbode aan het roer van de RvC. Toch heeft Ajax nog een zwakke plek, namelijk de directie.

Er zitten er nog altijd twee stoorzenders in de directie. Henri van der Aat en Jeroen Slop. De beide heren sprongen soepeltjes over naar het kamp Cruijff toen het schip Ten Have toch echt zinkende bleek maar er zullen maar weinig Ajacieden zijn die deze twee laatste restanten van de dramatische periode onder Rik van den Boog aan boord willen houden. Marc Overmars laat Ajax zien wat er mogelijk is met een creatieve handelsgeest en doorzettingsvermogen. Overmars is het levende voorbeeld voor de mensen die Ajax nodig heeft om de nieuwe visie kracht bij te kunnen zetten. Drie puzzelstukjes missen er nog in de legpuzzel die AFC Ajax heet, een commercieel directeur, een financieel directeur en een algemeen directeur.

We zijn er bijna... maar nog niet helemaal.

Visie

De nieuwe visie van Ajax, de visie van Cruijff. Deze woorden worden sinds de start van de befaamde en beruchte "fluwelen revolutie" te pas en te onpas gebruikt. Het lijkt zo af en toe wel alsof alles wat er bij Ajax wel of niet gebeurt wordt verklaart met deze woorden. Zeker de laatste weken kwam het nieuwe "motto" telkens weer voorbij. Ajax hield zich rustig op de transfermarkt maar van alle kanten werd en wordt er aan Ajax spelers getrokken. De verklaring van de meesten? Je raadt het al. Maar wat is deze visie nu eigenlijk? Is het het simpelweg de route zoals uitgestippeld in rapport van Cruijff? Of is het het toch iets anders, of misschien wel iets meer.

Voor mij is het in ieder geval iets anders. Voor mij is de visie Cruijff simpelweg het logische gevolg van een voor de hand liggende conclusie. Die conclusie is namelijk dat Nederland het verschil met de Europese voetbaltop nooit goed gaat maken met financiële middelen.

Dat is geen schokkende conclusie, maar wel eentje die we in Nederland maar niet lijken te willen aanvaarden. En als we die wel aanvaarden dan gaat dat automatische gekoppeld met een gelatenheid waarbij de ambitie om wel bij de Europese top te horen meteen wordt losgelaten. En juist dat is het verschil met de visie van Cruijff. Nee, het verschil gaan we financieel niet dichtlopen. Real Madrid heeft voor het aankomend seizoen een begroting van 400 miljoen, evenveel als de gehele Eredivisie samen. Maar dat Ajax het gat financieel niet kan dichten betekent niet dat het daarom niet terug kan keren bij de Europese top.

En pas als je de bovenstaande conclusies hebt getrokken komen we bij wat in de volksmond "de nieuwe visie van Ajax" wordt genoemd, waar jeugdspelers de kar moeten gaan trekken en waar Ajax alleen nog spelers aantrekt daar waar het zelf geen spelers heeft met de juiste kwaliteiten. Dit is echter niet de nieuwe visie, dit is slechts het voortvloeisel van de inachtneming van de nieuwe visie. En ook dat voortvloeisel is  weer het gevolg van een hele logische conclusie, want, als je financieel het gat niet kan dichten betekent dat dat je ook nooit in staat zal zijn om een elftal met toppers aan te kopen. Dus om jezelf toch van voldoende voetballende kwaliteit te voorzien zal je zelf toppers moeten opleiden. En wat je wel aankoopt moet de ploeg als geheel dus beter maken.

Dit verklaart grotendeels de koers die Ajax momenteel vaart op de transfermarkt. Ajax maakt keuzes. Harde keuzes die bij lang niet iedereen in goede aard vallen. Keuzes die misschien wel gevolgen gaan hebben voor de kansen dit seizoen. Maar Ajax realiseert zich terdege dat het nooit of te nimmer in staat zal zijn om een selectie bij elkaar te kopen en weigert de hoofdprijs te betalen voor spelers die misschien nu verder zijn dan wat Ajax zelf heeft lopen maar die niet iets brengen dat Ajax niet heeft.

En dus kan Ajax niet anders dan bouwen en een afdoende financiële armslag inbouwen dat het die ene aankoop dan doen die het elftal net dat laatste zetje kan geven. Ajax bouwt aan een nieuw elftal met de eigen jeugd en doet dat aan de hand van een uitgesproken Europese ambitie, zich realiserend dat de jeugd de enige kans is die het heeft om ooit weer aan te kunnen sluiten bij de Europese top. En dat is voor mij de visie van Cruijff.

Timmerman gezocht

Ajax mist een timmermansoog binnen de lijnen. Frank de Boer heeft wel dat oog en Frank moet zijn geschrokken. Dat kan niet anders na de eerste twee echte wedstrijden van het seizoen. Niet vanwege het vertoonde voetbal. Tegen PSV misschien wel maar tegen AZ was Ajax 80 minuten lang de boven liggende partij. Ons aller Ajax overheerste zelfs grote delen van de wedstrijd hoewel er zeker niet groots werd gespeeld. Nee, de schrik zit hem in de kwetsbaarheid van Ajax.

Ik beloof plechtig hem in de toekomst niet steeds steeds erbij te halen maar nog voor deze keer dan: Jan Vertonghen. Vandaag werd bij de twee goals van AZ weer duidelijk hoe enorm Ajax Jantje mist. Zeker de eerste goal was typisch zo'n moment waar Jan vol in was gegaan om vervolgens iedereen weer op scherp te zetten. Nu was daar Toby Alderweireld, de Belg speelde een redelijke pot maar mist toch nog net dat inzicht dat Jan wel had en het vermogen het spel op waarde in te schatten en tijdig maatregelen te treffen. Van Ricardo van Rhijn mogen we dat nog niet verwachten.

En dus toont deze goal van AZ kwetsbaarheid van dit Ajax aan. We bulken in het jong talent maar missen nog net de routine en klasse om dit soort potjes af te maken, of liever, om dit soort potjes niet uit handen te geven. Want voorin idem als achterin. De actie van Sana was daarin een geweldig voorbeeld. Moeilijke situatie, goed uitgekomen maar dan het net niet af kunnen maken. Aan de andere kant deed Altidore dat juist wel. De Amerikaan kreeg twee kansen en maakte ze beide, eerlijk is eerlijk, mooi af.

Toch gaven de optredens van Lukoki, Sana en van Rhijn wel het vertrouwen dat er veel moois zit te komen. De 2-2 bijvoorbeeld was typisch hoe het wel moet. Doorzetten in de actie en vertrouwen op het vermogen van Siggie om zo'n goal te maken. Daarvoor moeten jongens als Sana en Lukoki wel in 1 op 1 situaties worden gebracht, iets waar Eriksen straks weer voor moet gaan zorgen.

Maar dat lost de kwetsbaarheid achterin niet op. Daar heb je iemand met dat timmermansoog nodig. Iemand die weet wanneer je in moet stappen of er vol in moet kleunen. Iemand die ziet wat er gaat gebeuren en kan anticiperen. Iemand als Vertonghen dus, ervaren, goed voetballend en soms meedogenloos. En dat terwijl Ajax aan Assaïdi trekt. Een mooie voetballer maar wel op een plek waar Ajax toch vrij ruim in de mensen zit als ze fit zijn. Wat mij betreft laat Ajax deze meneer lekker in het hoge noorden zitten. Ajax moet inzetten op een vakman, een leider, een rots in de branding en gezien de selectie waarschijnlijk een LCV en daarvoor de beurs dan maar trekken want goedkoop zal het niet zijn.

Want zo'n verdediger met een echt timmermansoog vindt je niet zomaar.

Het stelt niets voor...

5 augustus is het eerste serieuze treffen van het nieuwe seizoen. Ajax en PSV ontmoeten elkaar voor de Johan Cruijff schaal. De Johan Cruijff schaal. Een schitterende naam voor een prijs die eigenlijk niets voor stelt. Natuurlijk zullen de verschillende spelers en coaches wel weer roepen dat het toch een prijs is maar laten we eerlijk zijn, de voormalige supercup stelt natuurlijk niets voor.

Eigenlijk komt de Johan Cruijff schaal ook niemand goed uit. Je moet een volle week eerder aan de bak dan normaal gesproken. Dat is een volle week die Christiaan Eriksen niet heeft om weer lekker in zijn vel te komen. Een volle week die Theo Janssen niet heeft om zijn vakantie rolletjes weg te werken. Een volle week die Ajax niet heeft om lekker ontspannen verder te trainen. Want ja, het is toch een wedstrijd en daar werk je op een bepaalde manier naar toe.

Ik kan me dus niet voorstellen dat Frank de Boer vandaag terug kwam in Amsterdam met de gedachte "yes, aankomende zondag lekker foebele tegen PSV". Frank heeft het vorig seizoen nog vers in zijn achterhoofd toen hij niet wist waar hij de spelers vandaan moest halen met alle blessures. En nu dus meteen volle bak aan de slag tegen het PSV van Dick Advocaat, en dan maar hopen dat die blonde dwaas Toivonen niet besluit om meteen Vurnon Anita de Arena uit te schoppen.

PSV zal door de "kenners" en "analisten" ongetwijfeld tot favoriet worden uitgeroepen en terecht denk ik. Vorig seizoen heeft PSV al uitstekend ingekocht, met dank aan de gemeente Eindhoven. Desondanks implodeerde de miljoenenploeg uit Lampengat met het ontslag van Rutten als gevolg. Dick Advocaat kwam en ergens werden toch weer miljoenen gevonden voor de aanschaf van Luciano Narsingh. Met deze aankoop is PSV toch weer sterker geworden.

Ajax is op papier zwakker geworden door het vertrek van Jan Vertonghen. Onze Vlaamsterdammer laat een leegte achter op voetballend, verdedigend, leidinggevend en inspirerend gebied. Toch zijn er talloze lichtjes aan de horizon bij Ajax. Victor Fischer, Mitchell Dijks en Stefano Denswil hebben in de voorbereiding allemaal laten zien klaar te zijn voor het grote werk. Ook Daley Blind lijkt belangrijke stappen te hebben gemaakt. Toch zullen al deze beloftes niet de doorslag gaan geven. De doorslag zal gegeven worden door het middenveld van Ajax. Als Ajax het middenveld beheerst is het elke ploeg in Nederland de baas.

Maar uiteindelijk stelt het toch niets voor. Het echte werk begint op 12 augustus met het competitie duel tegen AZ. Daar moet de selectie fit en klaar zijn. En dus is het onderonsje met PSV niets anders dan een veredelde oefenwedstrijd.  Ajax hoeft niet en weet dat het een week later meteen moet vlammen. PSV en Dick Advocaat hebben wel iets te bewijzen en zullen de blamage van 25 maart 2012 willen uitwissen. En dus is PSV favoriet.

Maar het is wel Ajax, in de eigen Amsterdam Arena, met Frank de Boer die altijd wil winnen! En een triple zou wel mooi zijn of niet...

Mannensport

Wat is de nieuwste overeenkomst tussen FC Bayern München, Arsenal FC, Olympique Lyonnais en AFC Ajax? Ze hebben allemaal een vrouwenelftal. Tussen alle geruchten over spelers die al die niet gaan komen of vertrekken is de nieuwste aanwinst van de Toekomst in de luwte bezig om Ajax ook op dit gebied succesvol te gaan maken. Vrouwenvoetbal? Ja dus!

Voetbal is met enige afstand de meest populaire sport van Nederland. Ondanks deze populariteit en de successen van het heren voetbal staat het vrouwenvoetbal in Nederland nog altijd in de kinderschoenen. Pas in 1972 (!!) werd het vrouwenvoetbal officieel ingevoerd in Nederland. Voor de beeldvorming, in 1922 verwierven vrouwen het kiesrecht, pas 50 jaar later mochten ook zij officieel aantreden binnen de krijtlijnen. De eerste kritieken waren ook niet mals. Vrouwenvoetbal was onaantrekkelijk en onvrouwelijk.

Ondanks dat het Nederlandse voetbal in die periode hoogtij dagen vierde  verdween het vrouwenvoetbal al snel weer uit de schijnwerper en dat bleef zo tot 2007 toen de KNVB de Eredivisie Vrouwen oprichtte. De verwachtingen waren hooggespannen maar na een eerste golf van enthousiasme raakte ook dit initiatief langzaam op de achtergrond. In het seizoen 2011/12 leek het vrouwenvoetbal de doodsteek te krijgen toen AZ en Willem II aankondigde hun vrouwenelftal op te doeken. Juist in deze periode besloot Ajax in mei 2011 een vrouwen elftal op te richten. Tegelijkertijd werd de oprichting van de BeNe League aangekondigd, een gedeelde competitie met Belgische en Nederlandse vrouwen elftallen waar vanuit kwalificatie voor de Women's Champions League afgedwongen kan worden.

Maar moet Ajax nu wel in het vrouwen voetbal stappen? Het antwoord is simpel en voor de hand liggend. Ja, natuurlijk moet Ajax dat. Het vrouwenvoetbal is al lang niet meer het lelijke eendje van jaren terug. Wie wedstrijden van de dames van de VS, Brazilië, Japan en Duitsland wel eens heeft gezien weet dat het vrouwenvoetbal tegenwoordig een heel acceptabel niveau heeft. Bovendien wonen er 16 miljoen mensen in Nederland, pak em beet de helft daarvan is vrouwelijk. Dat is een flinke markt. Door de crisis wordt het steeds moeilijker sponsoren te werven, het vrouwenvetbal is zo'n maatschappelijk en sportief initiatief dat nieuwe sponsoren net over de streep kan trekken, sponsoren die Ajax hard nodig heeft.

Maar bovenal is Ajax toonaangevend in de voetballerij in Nederland. Dat is zo in de jeugd. Dat is zo met het 1e elftal. Dus waarom niet in deze tak van de voetballerij. Laten we vooral de term mannensport vaarwel wensen en de vrouwen de steun geven die zij als Ajacied verdienen.

Wij zijn Ajax, wij zijn de beste. In de jeugd, bij de heren en nu dus ook bij de vrouwen.


n.b.: De dames van Ajax gaan hun wedstrijden op de vrijdag spelen, voor de winterstop in de nationale competitie, na de winterstop in de BeNe League. Toegang op de Toekomst zal gratis zijn.

De trots van de Toekomst

De Toekomst is het sportcomplex van Ajax, hier spelen de amateur elftallen van Ajax en werkt het 1e regelmatig de training af. Maar de Toekomst staat toch het best bekend als de plek waar jong Ajax talent voor de ogen van talloze oud-spelers, scouts en fans de eerste stappen zet naar een mogelijke voetbal loopbaan bij AFC Ajax. Op 19 april 2011 meldde ene Victor Fischer zich op de Toekomst nadat Ajax €1.300.000 betaald zou hebben voor de jonge, talentvolle Deen.

Fischer speelde zijn eerste seizoen bij de A1 van Ajax en werd na de eerste wedstrijden van het seizoen 2011/12 door de bezoekers van de Toekomst aangeduid als het grootste talent in de selectie. Fischer werd met de A1 kampioen van Nederland en zijn naam werd definitief gevestigd in de Nextgen serie waar hij geweldig voetbal liet zien. Tegen het grote Barcelona maakte hij twee goals  en tegen Liverpool liet Fischer een hattrick aantekenen.

Fischer werd als beloning voor zijn geweldige eerste seizoen bij de A1 bij de A-selectie gehaald om de voorbereiding mee te maken en ervaring op te doen. Tegen SV Huizen gaf de Deen meteen zijn visite kaartje af met een goal. Ook tegen VV Oldenzaal en BV Veendam liet Fischer een goal aantekenen en tegen de Schotse topclub Celtic werd hij uitgekozen tot Man of the Match. Met fris, dreigend en ideeënrijk spel was de aanvaller een aanhoudende plaag voor alle tegenstanders gedurende de voorbereiding. Fischer is voortdurend beloont hiervoor met verlengingen van zijn verblijf bij de A-selectie.

De vraag die bij een ieder op de lippen ligt is natuurlijk of Frank de Boer nog om Victor Fischer heen kan. Fischer is zonder twijfel de man van de voorbereiding, en liet als geen ander zien wat hij waard is. Toch zijn er wel een aantal argumenten die het voor de hand liggende volmondig ja in de weg staan. Derk Boerrigter bijvoorbeeld, niet de minste. Derk, mits fit, klopt nadrukkelijk aan de deur bij Oranje en lijkt vooralsnog toch hoger in de pikorde te staan. Ook zal Frank de Boer voorzichtig willen zijn met Fischer om een eventuele terugval te willen voorkomen en zal de Boer Fischer niet overmatig willen belasten.

Desondanks lijkt Fischer voorbestemt om dit seizoen te gaan debuteren in de Eredivisie. Boerrigter is nog altijd herstellende en Victor is eenvoudig overeind gebleven tussen meer gelouterde spelers als Özbiliz en Ebecilio. Sterker nog. de jong Deen is nu al een smaakmaker bij Ajax. Jong Ajax zal zich best nog wel mogen verheugen op optredens van deze jonge geweldenaar, maar een bekend voetbal gezegde luid "wat goed is komt snel".

Victor Fischer komt eraan en snel ook.

Zin of onzin: spelersmakelaars

Carmine “Mino” Raiola. De meeste Ajacieden zullen een vieze smaak in de mond krijgen bij het horen van deze naam. Raiola is een spelersmakelaar, een zaakwaarnemer. Een persoon die verdient aan de handel in voetbalcontracten.

In Nederland is een spelersmakelaar verplicht een KNVB licentie te hebben. Die licentie geeft een spelersmakelaar bevoegdheid om voor spelers en BVO's op te treden in het kader van arbeidsovereenkomsten. Ook mogen zij overschrijvingen  van spelers te regelen, in binnen- en buitenland. Dit is met name van belang omdat een speler zelf weinig zicht zal hebben op de nationale en internationale regelgeving op het gebied van arbeidsovereenkomsten en overschrijvingen.

Het zou logisch zijn als een makelaar door de spelers zelf zou worden betaald. Een spelersmakelaar werkt nu eenmaal voor een speler, alleen dit mag wettelijk niet. Feitelijk worden spelersmakelaars betaald door de clubs. In contractuele besprekingen wordt een percentage van het salaris van de speler bedongen als commissie voor de zaakwaarnemer. Doorgaans zit dit tussen de 3 en 7 procent van het salaris van de speler maar bij louche makelaars kan dit veel hoger liggen.

Daarnaast bieden spelersmakelaars extra diensten aan. Schoencontracten, verzekeringen, relaties met de media. Overal waar de speler commerciële belangen in heeft,  kan de makelaar zijn belangen behartigen. Tegen een commissie natuurlijk.

Dat lijken dus allemaal legale en zelfs misschien wel noodzakelijke praktijken. Toch hoor je veel over gangster praktijken, wurgcontracten en natuurlijk over de rol van zaakwaarnemers in transfers. Recent nog kwam een speler waar Ajax in geïnteresseerd was in het nieuws vanwege een wurgcontract. Helaas kan hier nauwelijks iets aan gedaan worden, want zo’n contract is wel een rechtsgeldige overeenkomst. Ook al heeft zo’n "makelaar" geen licentie. Ook is de gang van zaken rond transfers regelmatig minder dan fris te noemen. Omdat de zaakwaarnemers een percentage van het salaris ontvangen zullen deze altijd proberen hun spelers daar weg te zetten waar ze het er het meest aan kunnen verdienen.

Dat verklaard bijvoorbeeld waarom Grygera en Maxwell destijds niet wilde bijtekenen bij Ajax. Beide spelers hadden daar wel oren naar een nieuw contract maar Raiola zag de interesse vanuit Italië. Hij overtuigde beide heren om niet bij te tekenen en beiden vertrokken transfervrij bij Ajax. Natuurlijk gingen ze in Italië een aanzienlijk hoger salaris verdienen.

Zaakwaarnemers zijn een noodzakelijk kwaad. Enerzijds vertegenwoordigen alles wat er mis is met het moderne voetbal waar de commercie boven het sportieve gaat. Anderzijds zijn ze bittere noodzaak in de buitengewoon complexe wereld van internationale contracten en regelgeving. Ten slotte,  wat misschien wel het belangrijkste is, geven ze een speler de mogelijkheid om zich volledig te richten op dat wat belangrijk is: Voetbal. Misschien vatten de Amerikanen het wel het best samen “Can’t live with them, can’t live without them.”

Prima, zo’n EK!

Het EK is koud begonnen of Nederland is al weer bijna klaar. Een 0-1 verlies tegen Denemarken en een ontluisterende 1-2 tegen Duitsland hebben van de uitschakeling bijna een formaliteit gemaakt. Kommer en kwijl. Of toch niet? De diehard Oranje fan zal er goed ziek van zijn, en eerlijk is eerlijk, gisteren voor de TV was ik ook niet het zonnetje in huis.

Vol onbegrip sprak ik met vrienden en collega’s over de onbegrijpelijke keuzes van de bondscoach. Geen Emanuelson, geen Anita maar wel Bouma bijvoorbeeld. En dan natuurlijk het bankzitten van Huntelaar en van der Vaart, toch niet de minste jongens. Nee Billenknijper Bert blijft volhouden met Van Persie en Van Bommel en speelt feitelijk in een 6-1-3 opstelling. Van Bommel toonde gister een treffende gelijkenis met een standbeeld, Van Persie was ouderwets onzichtbaar en Sneijder deed zijn stinkende best maar is dit jaar, in tegenstelling tot 2 jaar terug, niet in staat het toernooi in zijn eentje naar zijn hand te zetten.

Een dag later slaat dan toch weer ware liefde toe, namelijk die voor Ajax. Waar we allemaal verbijstert waren dat Anita niet mee mocht, ben ik nu eigenlijk ontzettend blij dat onze kuitenbijter lekker ontspannen op Curaçao zit. Die komt lekker ontspannen en uitgerust terug en heeft niet de teleurstelling van een faliekant misgelopen EK in zijn lijf. En voor Van der Wiel is dit misschien ook wel goed, wordt hij hopelijk wakker uit die winterslaap die als sinds 2012 duurt. En mocht Narsingh dan komen, heeft die in zijn jonge voetballeven al eens geroken aan het grote werk en teleurstelling en kan hij bij Ajax dan zijn zinnen zetten op succes!

Daar staat tegenover dat men in Eindhoven nu toch misschien wat twijfels krijgt over de heer van Bommel. Dat standbeeld tegen Eriksen, Jansen of Siem de Jong? Bouma, Willems, Strootman, allemaal mochten ze wel mee van Van Marwijk na hun geweldige seizoen in Nederland. Als ze terugkomen beginnen de trainingen al weer.

5 augustus mag PSV dan weer naar Amsterdam komen voor de Johan Cruijff schaal. Tegenover staat een Ajax waar de spelers lekker uitgerust zijn, vrij van teleurstelling van dit waardeloze EK en vastbesloten de volgende bondscoach aan te tonen dat de keuzes van Van Marwijk de verkeerde waren.

Ik heb er nu al weer zin in.

Het luxe probleem van Frank de Boer

Het seizoen 2011/12 zal de boeken ingaan als het seizoen van het 31e kampioenschap. Het seizoen waarin Ajax zich blameerde tegen Utrecht. Het seizoen waar PSV kinderlijk eenvoudig werd opgerold in de Arena. Het seizoen van de bestuurssoap en het seizoen waar Cruijff eindelijk Ajax naar zijn hand gezet kreeg. Maar bovenal zal 2011/12 herinnerd worden als het seizoen van de blessures. Overal op het veld vielen spelers om met verschillende klachten en in de gehele ploeg leidde dit tot problemen. Behalve op het middenveld.

Het middenveld van Ajax leed ook wel wat blessures, maar met Eriksen, Anita, de Jong, Janssen, Enoh, Klaassen en Serero had Ajax hier meer dan voldoende kwaliteit om de ontstane problemen op te vangen. Aan het einde van het seizoen werd duidelijk dat Lasse Schøne ook de overstap naar Ajax ging maken. In voetbal terminologie heet dit een luxe probleem. Frank de Boer wil nu eenmaal met 2 aanvallende en 1 controlerende middenvelder spelen. Anita lijkt onomstreden als controleur en heeft slechts Enoh achter zich, maar dan wel op ruime afstand. Met de Jong, Eriksen, Janssen en Schøne is het dringen voor de 2 aanvallende stekjes op het middenveld.

Schøne lijkt op voorhand toch met name een versterking in de breedte. Gezien het talent van Eriksen en Janssen en de rol die de Jong doorlopend speelt in het elftal van de Boer lijkt Lasse te wachten op zijn kans om zich in de ploeg te spelen. Velen twijfelen aan hem, en terecht, mooie middenvelder natuurlijk en al 2 jaar de smaakmaker van NEC maar of hij goed genoeg is voor de basis van Ajax en Europees voetbal mag toch een vraagteken bij gezet worden.

Janssen werd door de Boer gehaald om de rol van controleur in te gaan vullen. Dit verhaal mag bekent zijn maar deze keuze pakte faliekant verkeerd uit. Janssen kwam nauwelijks in het spel voor, en als hij in beeld kwam viel het forse torso van de Arnhemmer op. Anita kwam hier in beeld, greep zijn kans en is daar nu onomstreden. Janssen kwam in de 2e seizoenshelft goed terug. De Jong ging in de spits spelen waarmee er ruimte kwam voor Janssen die ons allen trakteerde op oogstrelende passes en assists. Hij maakt Ajax voetballend weer de ploeg die wij graag zien en werd de routinier van de ploeg.

Eriksen speelde geen sterk seizoen. In de 1e seizoenshelft deelde hij ruimschoots in de misère van het elftal. In de 2e seizoenshelft liet de jonge Deen meer van zich zien maar zijn status als supertalent kon hij niet waarmaken. Desondanks maakte Chris 7 goals en gaf hij 15 assists, daarmee ruimschoots de assist koning van Ajax. Kortom, ondanks zijn mindere seizoen toonde hij aan toch ten alle tijden belangrijk te zijn voor Ajax en was hij de directe aangever of afmaker bij meer dan 20% van alle Ajax goals. Hij maakte dus regelmatig toch het verschil.

Ten slotte is daar Siem de Jong. Siem de alleskunner. Hij speelde als aanvallende middenvelder, buitenspeler en als spits. En altijd was Siem van waarde van de ploeg. Siem is een werker die onhandig oogt maar stiekem een goede techniek heeft, oog heeft voor steekpasjes en goed kan koppen. Siem was de steun en toeverlaat voor Frank de Boer en is de aanvoerder tijdens de voorbereiding op het nieuwe seizoen. Door zijn veelzijdigheid en niet aflatende werklust was Siem misschien wel de meest waardevolle speler voor Ajax afgelopen seizoen achter Jan Vertonghen.

Dus welke keuze zal Frank de Boer maken? Het zal een moeilijke keuze gaan worden. Ook voor de fans want Eriksen, Janssen en de Jong zijn alle drie mateloos populair bij het publiek in de Arena. Eriksen lijkt te belangrijk voor de ploeg, Janssen brengt met zijn leeftijd broodnodige routine in de piepjonge selectie. Daarmee lijkt de keuze voor Siem de Jong als afvaller voor de hand te liggen. Echter, op basis van de voorbereiding lijkt de Jong de aanvoerder te worden en historisch gezien kiest de Boer altijd voor de Jong in de basis. Ik denk dat niet vreemd moeten opkijken als op 5 augustus de Jong en Janssen in de basis staan. Eriksen is moe na het EK en een lang seizoen en zal zich moeten opladen, en misschien wel opnieuw moeten bewijzen. Janssen brengt de broodnodige routine en zet de lijnen uit op het veld, maar Janssen vertrekt aan het einde van het seizoen en de Boer zal toch bovenmatig willen investeren in een voetballer die niets meer op zal leveren.

Ik gok zelf op een seizoensstart met Eriksen op de bank. Chris heeft een lang seizoen achter de rug en zal misschien wel tijd krijgen om weer op krachten te komen en zijn potentiële niveau te herpakken. En in de loop van het seizoen zal Janssen dan, in mijn optiek, het veld gaan ruimen voor Chris. Want uiteindelijk moet Ajax met Eriksen door, en niet met Janssen. En Siem? Siem staat er altijd, overal. Wat een heerlijk luxe probleem.