Ik hou niet van commentaar hebben op scheidsrechters. Veel mensen onderschatten hoe lastig het is een voetbalwedstrijd in goede banen te leiden. Niet alleen lopen er 22 spelers op het veld die het vrijwel nergens mee eens zijn, de voetbalregels zijn nogal vrij voor interpretatie. Neem hands. De ene keer is de bal tegen de arm of hand wel een overtreding, een andere keer niet. Het verschil tussen wel of geen overtreding moet worden bepaald door de scheidsrechter welke daar nogal wazige instructies over mee krijgt.
Het laatste wat een scheidsrechter dan zou moeten doen is het zichzelf onnodig moeilijk maken door beslissingen te nemen die zich later kunnen wreken. Consequent en principieel goed fluiten moeten uitgangsposities zijn voor elke scheidsrechter op elk niveau. Toch was daar afgelopen zondag plotseling scheidsrechter Kamphuis die het zichzelf moeilijk maakte. Kamphuis leek namelijk vastbesloten het, overigens uitermate sportieve, duel tussen Ajax en Cambuur niet te ontsieren met rode kaarten. Dat hij voor de vangbal van De Ridder geen tweede geel gaf was nog redelijk te noemen. De schaar van achter op de benen van Kenny Tete door Mohammed el Makrini was minimaal donkergeel. Desondanks hield Jochem Kamphuis de tweede gele kaart op zak ondanks dat hij in eerste instantie wel naar de kaart greep.
Nu zullen er mensen zijn die dat prima vinden. De wedstrijd was al gespeeld en verliep sportief en zonder andere noemenswaardige incidenten. In lijn met de wedstrijd fluiten wordt dat dan genoemd. Maar dit hoort natuurlijk niet, het is namelijk gewoon competitievervalsing. Neem El Makrini, hij pakte z'n 5e gele kaart en was voor het duel tegen Willem II toch al geschorst maar een rode kaart had waarschijnlijk 2 wedstrijden schorsing opgeleverd. Dat was hij er bij de competitiestart van het aankomende seizoen dus niet bij geweest. En dat kan wel degelijk een verschil maken. Maar omdat scheidsrechter Kamphuis besloot de kaarten op zak te houden ontsnapt El Makrini en kan deze gewoon de seizoenstart meedoen in een wedstrijd die er dus wel om doet. Deze beslissing heeft dus niet alleen effect op Ajax - Cambuur, maar ook op de competitiestart van aankomend seizoen. Een beslissing van deze scheidsrechter heeft dus in potentie behoorlijk verstrekkende gevolgen.
Nu licht ik Kamphuis eruit maar er zijn meer voorbeelden te noemen. Hoe vaak fluit een scheidsrechter stipt als de klok op 90 minuten staat niet af? Terwijl in de toegevoegde speeltijd best nog een goal kan vallen. Nog niet zo heel lang geleden liep Ajax een kampioenschap mis op één goal. En voor de duidelijkheid, dit zijn niet de beslissingen die het scheidsrechtersvak zo ingewikkeld maken. Dit gaat niet om regels die open staan voor interpretatie of waar een scheidsrechter op gevoel een inschatting moet maken. Als je als scheidsrechter met dit soort elementaire zaken als de mist in gaat maak je het jezelf ontzettend moeilijk. Daarom moeten de hulpmiddelen er ook komen, want beslissingen kunnen een een enorm effect hebben op de competitie en foute beslissingen kunnen een vorm van competitievervalsing opleveren.
Scheidsrechters liggen onder een vergrootglas. De kritiek op deze mensen is vaak enorm en complimenten zijn er slechts zelden. Fouten worden lang onthouden maar die foutloze wedstrijd kan niemand zich herinneren. In die wetenschap moeten scheidsrechters het voor zichzelf makkelijk houden. Dus consequent fluiten en principieel de regels toepassen, ongeacht het wedstrijdverloop. Elke andere wijze van fluiten levert namelijk een ongegeneerde vorm van competitievervalsing op. En die kan Kamphuis is ieder geval in z'n zaken steken.
Het laatste wat een scheidsrechter dan zou moeten doen is het zichzelf onnodig moeilijk maken door beslissingen te nemen die zich later kunnen wreken. Consequent en principieel goed fluiten moeten uitgangsposities zijn voor elke scheidsrechter op elk niveau. Toch was daar afgelopen zondag plotseling scheidsrechter Kamphuis die het zichzelf moeilijk maakte. Kamphuis leek namelijk vastbesloten het, overigens uitermate sportieve, duel tussen Ajax en Cambuur niet te ontsieren met rode kaarten. Dat hij voor de vangbal van De Ridder geen tweede geel gaf was nog redelijk te noemen. De schaar van achter op de benen van Kenny Tete door Mohammed el Makrini was minimaal donkergeel. Desondanks hield Jochem Kamphuis de tweede gele kaart op zak ondanks dat hij in eerste instantie wel naar de kaart greep.
Nu zullen er mensen zijn die dat prima vinden. De wedstrijd was al gespeeld en verliep sportief en zonder andere noemenswaardige incidenten. In lijn met de wedstrijd fluiten wordt dat dan genoemd. Maar dit hoort natuurlijk niet, het is namelijk gewoon competitievervalsing. Neem El Makrini, hij pakte z'n 5e gele kaart en was voor het duel tegen Willem II toch al geschorst maar een rode kaart had waarschijnlijk 2 wedstrijden schorsing opgeleverd. Dat was hij er bij de competitiestart van het aankomende seizoen dus niet bij geweest. En dat kan wel degelijk een verschil maken. Maar omdat scheidsrechter Kamphuis besloot de kaarten op zak te houden ontsnapt El Makrini en kan deze gewoon de seizoenstart meedoen in een wedstrijd die er dus wel om doet. Deze beslissing heeft dus niet alleen effect op Ajax - Cambuur, maar ook op de competitiestart van aankomend seizoen. Een beslissing van deze scheidsrechter heeft dus in potentie behoorlijk verstrekkende gevolgen.
Nu licht ik Kamphuis eruit maar er zijn meer voorbeelden te noemen. Hoe vaak fluit een scheidsrechter stipt als de klok op 90 minuten staat niet af? Terwijl in de toegevoegde speeltijd best nog een goal kan vallen. Nog niet zo heel lang geleden liep Ajax een kampioenschap mis op één goal. En voor de duidelijkheid, dit zijn niet de beslissingen die het scheidsrechtersvak zo ingewikkeld maken. Dit gaat niet om regels die open staan voor interpretatie of waar een scheidsrechter op gevoel een inschatting moet maken. Als je als scheidsrechter met dit soort elementaire zaken als de mist in gaat maak je het jezelf ontzettend moeilijk. Daarom moeten de hulpmiddelen er ook komen, want beslissingen kunnen een een enorm effect hebben op de competitie en foute beslissingen kunnen een vorm van competitievervalsing opleveren.
Scheidsrechters liggen onder een vergrootglas. De kritiek op deze mensen is vaak enorm en complimenten zijn er slechts zelden. Fouten worden lang onthouden maar die foutloze wedstrijd kan niemand zich herinneren. In die wetenschap moeten scheidsrechters het voor zichzelf makkelijk houden. Dus consequent fluiten en principieel de regels toepassen, ongeacht het wedstrijdverloop. Elke andere wijze van fluiten levert namelijk een ongegeneerde vorm van competitievervalsing op. En die kan Kamphuis is ieder geval in z'n zaken steken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten