Het seizoen is wel gespeeld. Met nog één speelronde te gaan staat alleen de verdeling van de plaatsen 3, 4 en 5 nog op het spel. Voor Ons Aller Ajax maakt dat dus allemaal niet meer uit. De verschillen zijn ook afgetekend en buitengewoon groot. PSV staat ruim boven Ajax met 85 punten, en dus een potentieel eindtotaal van 88. Ajax volgt op ruime afstand met 71 punten en een potentieel totaal van 74. Daarachter is het gat wederom fors. AZ en Feyenoord hebben in speelronde 33 beide 59 punten. De verschillen zijn op het oog gigantisch.
Maar wat maakte dit seizoen qua resultaten nu echt dat verschil? Ajax en PSV verloren beide 4 van hun wedstrijden. PSV won er echter 28, Ajax slechts 21. Het verschil tussen Ajax en PSV dit seizoen zijn dus 7 gelijke spelen die Ajax meer incasseerde dan PSV. Ajax speelde inderdaad maar liefst 8 maal gelijk dit seizoen. En daarmee is het verschil met PSV ook enorm duidelijk. PSV leek namelijk dit seizoen ook regelmatig op puntverlies af te stevenen maar wist steeds in de eindfase van duels het verschil te maken. Bij Ajax was dat ruim anders, Ajax ploeterde en was herhaaldelijk onmachtig lastige wedstrijden in het eigen voordeel te beslissen.
Het heeft bij Ajax ook daadwerkelijk aan het aanvallende spel gelegen. De ploeg is na 33 speelrondes de minst gepasseerde ploeg van de Eredivisie. Ajax kreeg weliswaar veel meer schoten te verwerken maar dat leidde niet tot grotere defensieve malaise. Uit diezelfde statistieken blijkt ook dat Ajax voorin veel minder vaak in scoringspositie kwam. Zo scoorde Ajax vorig seizoen weinig (69 goals voor) maar in de seizoenen daarvoor kwam Ajax makkelijk boven de 80 goals uit, een aantal dat men dit seizoen bij lange na niet gaat halen. De conclusie is daarmee overduidelijk. Ajax ontbeert het aan aanvallend vermogen om lastige wedstrijden om te zetten in winst. Concurrent PSV was daarin dit seizoen aanmerkelijk succesvoller en was meermaals bij machte lastige of slechte wedstrijden over de streep te trekken.
Dit staat dus inderdaad allemaal nog los van het vertoonde, uitermate povere, spel. Dat mag echter niet uit het oog worden verloren. Oorzaak en gevolg, de gebrekkige aanvallende productie kan alleen maar worden toeschreven aan het povere spel. Ajax was voetballend slecht, erg slecht. Het spel was stroperig, voorspelbaar, onzuiver en bovenal onmachtig. Concurrent PSV was echter ook regelmatig onmachtig. Het verschil is dat PSV aanhoudend het vermogen beschikte om razendsnel voor de goal van de tegenstander te komen en daar dodelijk bleek te zijn middels Depay en De Jong. Ajax ontbeerde juist dat vermogen, en wist niet aan te zetten op momenten die er echt toe deden.
De vraag blijft waar dit afgelopen seizoen aan heeft gelegen. Eigenlijk vertrok alleen Daley Blind als bepalende basisspeler en had de rest van de selectie een extra jaar ervaring onder de riem. Het gigantische verval heeft dus niet echt een makkelijk identificeerbare basis. Dan ben je snel geneigd te denken aan de synergie tussen spelers. Waar het trio Klaassen, Serero en Blind makkelijk voetbalde en het middenveld kon beheersen was daar dit seizoen nog geen Ajax middenveld dat dit op die manier op de mat kon demonstreren. Ook de aangetrokken Sinkgraven bleek hierin geen uitkomst in de wedstrijden die hij speelde. Het blijft dus zoeken voor Frank de Boer en het aantrekken van Nemanja Gudelj moet waarschijnlijk ook in die hoedanigheid bezien worden.
Het Ajax van Frank de Boer moet dus op zoek naar synergy. Naar spelers die elkaar beter maken, of net die speler die het elftal aan elkaar kan knopen. Naar verluidt hoopt Ajax dat die speler Rafael van der Vaart is. En waar op allerlei fora mensen over elkaar heen vallen over welke positie Raf nu eigenlijk moet gaan spelen denk ik dat Frank de Boer iets heel anders van VDV verwacht. Namelijk dat Van der Vaart met zijn ervaring en voetballende kwaliteiten maar ook als persoonlijkheid Ajax beter maakt dan 11 jonge talentvolle voetballers. Dat Ajax meer wordt dan alleen een verzameling transferdoelwitten voor buitenlandse clubs maar bovenal ook weer een hecht team wordt waar tegenstanders met tegenzin naar uitkijken.
Geef Ajax z'n gezicht terug. Een actie die al jaren loopt buiten de lijnen. Laat men eerst eens tussen de lijnen beginnen. En dat begint met een speler die van Ajax weer Ajax kan maken. Welkom Rafael van der Vaart. Hopelijk zeg ik dit niet vergeefs.
 |
| Stand speelronde 33 seizoen 2014/15 |
Het heeft bij Ajax ook daadwerkelijk aan het aanvallende spel gelegen. De ploeg is na 33 speelrondes de minst gepasseerde ploeg van de Eredivisie. Ajax kreeg weliswaar veel meer schoten te verwerken maar dat leidde niet tot grotere defensieve malaise. Uit diezelfde statistieken blijkt ook dat Ajax voorin veel minder vaak in scoringspositie kwam. Zo scoorde Ajax vorig seizoen weinig (69 goals voor) maar in de seizoenen daarvoor kwam Ajax makkelijk boven de 80 goals uit, een aantal dat men dit seizoen bij lange na niet gaat halen. De conclusie is daarmee overduidelijk. Ajax ontbeert het aan aanvallend vermogen om lastige wedstrijden om te zetten in winst. Concurrent PSV was daarin dit seizoen aanmerkelijk succesvoller en was meermaals bij machte lastige of slechte wedstrijden over de streep te trekken.
Dit staat dus inderdaad allemaal nog los van het vertoonde, uitermate povere, spel. Dat mag echter niet uit het oog worden verloren. Oorzaak en gevolg, de gebrekkige aanvallende productie kan alleen maar worden toeschreven aan het povere spel. Ajax was voetballend slecht, erg slecht. Het spel was stroperig, voorspelbaar, onzuiver en bovenal onmachtig. Concurrent PSV was echter ook regelmatig onmachtig. Het verschil is dat PSV aanhoudend het vermogen beschikte om razendsnel voor de goal van de tegenstander te komen en daar dodelijk bleek te zijn middels Depay en De Jong. Ajax ontbeerde juist dat vermogen, en wist niet aan te zetten op momenten die er echt toe deden.
De vraag blijft waar dit afgelopen seizoen aan heeft gelegen. Eigenlijk vertrok alleen Daley Blind als bepalende basisspeler en had de rest van de selectie een extra jaar ervaring onder de riem. Het gigantische verval heeft dus niet echt een makkelijk identificeerbare basis. Dan ben je snel geneigd te denken aan de synergie tussen spelers. Waar het trio Klaassen, Serero en Blind makkelijk voetbalde en het middenveld kon beheersen was daar dit seizoen nog geen Ajax middenveld dat dit op die manier op de mat kon demonstreren. Ook de aangetrokken Sinkgraven bleek hierin geen uitkomst in de wedstrijden die hij speelde. Het blijft dus zoeken voor Frank de Boer en het aantrekken van Nemanja Gudelj moet waarschijnlijk ook in die hoedanigheid bezien worden.
Het Ajax van Frank de Boer moet dus op zoek naar synergy. Naar spelers die elkaar beter maken, of net die speler die het elftal aan elkaar kan knopen. Naar verluidt hoopt Ajax dat die speler Rafael van der Vaart is. En waar op allerlei fora mensen over elkaar heen vallen over welke positie Raf nu eigenlijk moet gaan spelen denk ik dat Frank de Boer iets heel anders van VDV verwacht. Namelijk dat Van der Vaart met zijn ervaring en voetballende kwaliteiten maar ook als persoonlijkheid Ajax beter maakt dan 11 jonge talentvolle voetballers. Dat Ajax meer wordt dan alleen een verzameling transferdoelwitten voor buitenlandse clubs maar bovenal ook weer een hecht team wordt waar tegenstanders met tegenzin naar uitkijken.
Geef Ajax z'n gezicht terug. Een actie die al jaren loopt buiten de lijnen. Laat men eerst eens tussen de lijnen beginnen. En dat begint met een speler die van Ajax weer Ajax kan maken. Welkom Rafael van der Vaart. Hopelijk zeg ik dit niet vergeefs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten