Geachte directie en staf,
Al geruime tijd krijgt Ajax de tribunes niet vol. Supporters zijn kritisch en uiten dat geregeld. Ondanks dat de ploeg bovenaan staat in de nationale competitie blijft het Ajax publiek hoogst kritisch richting de spelers, maar met name ook richting de staf. Verschillende spelers binnen Ajax hebben hierover hun verbazing geuit en Frank de Boer zelf riep het publiek op om toch vooral achter de ploeg te blijven staan.
Dat laatste onderschrijf ik maar dat de kritische geluiden uit het publiek sommige mensen verbaast snap ik niets van. Om een bijna clichématige uitspraak van stal te halen; Ajax is Ajax niet meer. Ons Ajax speelt machteloos, traag, slordig, ideeëloos en veel te vaak reactief. Ik zou hier nog verschillende bijvoeglijke naamwoorden aan toe kunnen voegen, geen van allen erg positief. Om een lang verhaal kort te maken: Ajax laat vreselijk slecht voetbal zien en dat al maanden aaneengesloten.
Ik overdrijf geenszins, het voetbal is echt niet om aan te gluren. Plichtmatige balletjes breed of nog liever, terug op Cillissen. Spelers die angstig zijn om acties te maken en de acties die ingezet worden mislukken vaak. Wandelen met de bal aan de voet en dan vanzelfsprekend die obligate bal opzij of terug. Inspeelballen die alleen het predicaat ziekenhuisbal verdienen en als er dan tempo gemaakt wordt komt die bal weer achter de speler. Tempo maken is trouwens een zeldzaamheid, vrijwel elke ploeg in de Eredivisie weet een hoger tempo te hanteren als ons aller Ajax.
Ajax is ontdaan van het gogme, de bluf en het frisse, aanvallende voetbal wat Ajax tot Ajax maakt. Ik kan mij de kritiek van vele oud-Ajacieden goed voorstellen. Zij die speelden in ploegen die in binnen- en buitenland gevreesd waren. Oud-spelers die in hun tijd kleinere clubs met knikkende knieën het veld zagen betreden, angstig voor een afstraffing van formaat. Deze godenzonen van weleer zien nu clubs als Cambuur en De Graafschap aantreden met het geloof dat er wat te halen valt in Amsterdam. Ajax blijft overeind door individuele klasse maar als voetbalelftal is Ajax angstig en onmachtig.
Ajax zou zich kapot moeten schamen voor wat het eerste elftal al ruim een seizoen laat zien. Ik schaam mijzelf in ieder geval wel. Als ik zie hoe mijn Ajax stuntelt tegen een modaal ploegje uit Noorwegen of hoe Frank de Boer zich beklaagt over een kunstgrasveld stijgt mij het schaamrood op de kaken. Als ik zie hoe de ene na de andere bal niemandsland in word gepeerd of hoe spelers steeds maar weer de bal terugspelen in plaats van een speler durven aanspelen die vooruit kan voetballen borrelt de frustatie hoog op bij mij. En niet alleen bij mij, dat weet ik zeker.
Ik wil voetbal zien. Amsterdams voetbal, aanvallend, creatief met hier een daar vleugje bluf waarmee je tegenstanders het bloed onder de nagels vandaan haalt. Ik wil een ploeg zien die in staat is tegenstanders kapot te spelen. Waar kleinere ploegen het dun van in de broek loopt en vooral een ploeg die mij doet juichen, niet alleen als ik naar de ranglijst kijk maar ook als ik langs de lijn zit te kijken.
Laat ons weer eens hoogstaand voetbal zien. Laat ons juichen. Maak van Ajax eindelijk weer eens Ajax.
Met vriendelijke groet,
Frank
Ajacied
Al geruime tijd krijgt Ajax de tribunes niet vol. Supporters zijn kritisch en uiten dat geregeld. Ondanks dat de ploeg bovenaan staat in de nationale competitie blijft het Ajax publiek hoogst kritisch richting de spelers, maar met name ook richting de staf. Verschillende spelers binnen Ajax hebben hierover hun verbazing geuit en Frank de Boer zelf riep het publiek op om toch vooral achter de ploeg te blijven staan.
Dat laatste onderschrijf ik maar dat de kritische geluiden uit het publiek sommige mensen verbaast snap ik niets van. Om een bijna clichématige uitspraak van stal te halen; Ajax is Ajax niet meer. Ons Ajax speelt machteloos, traag, slordig, ideeëloos en veel te vaak reactief. Ik zou hier nog verschillende bijvoeglijke naamwoorden aan toe kunnen voegen, geen van allen erg positief. Om een lang verhaal kort te maken: Ajax laat vreselijk slecht voetbal zien en dat al maanden aaneengesloten.
Ik overdrijf geenszins, het voetbal is echt niet om aan te gluren. Plichtmatige balletjes breed of nog liever, terug op Cillissen. Spelers die angstig zijn om acties te maken en de acties die ingezet worden mislukken vaak. Wandelen met de bal aan de voet en dan vanzelfsprekend die obligate bal opzij of terug. Inspeelballen die alleen het predicaat ziekenhuisbal verdienen en als er dan tempo gemaakt wordt komt die bal weer achter de speler. Tempo maken is trouwens een zeldzaamheid, vrijwel elke ploeg in de Eredivisie weet een hoger tempo te hanteren als ons aller Ajax.
Ajax is ontdaan van het gogme, de bluf en het frisse, aanvallende voetbal wat Ajax tot Ajax maakt. Ik kan mij de kritiek van vele oud-Ajacieden goed voorstellen. Zij die speelden in ploegen die in binnen- en buitenland gevreesd waren. Oud-spelers die in hun tijd kleinere clubs met knikkende knieën het veld zagen betreden, angstig voor een afstraffing van formaat. Deze godenzonen van weleer zien nu clubs als Cambuur en De Graafschap aantreden met het geloof dat er wat te halen valt in Amsterdam. Ajax blijft overeind door individuele klasse maar als voetbalelftal is Ajax angstig en onmachtig.
Ajax zou zich kapot moeten schamen voor wat het eerste elftal al ruim een seizoen laat zien. Ik schaam mijzelf in ieder geval wel. Als ik zie hoe mijn Ajax stuntelt tegen een modaal ploegje uit Noorwegen of hoe Frank de Boer zich beklaagt over een kunstgrasveld stijgt mij het schaamrood op de kaken. Als ik zie hoe de ene na de andere bal niemandsland in word gepeerd of hoe spelers steeds maar weer de bal terugspelen in plaats van een speler durven aanspelen die vooruit kan voetballen borrelt de frustatie hoog op bij mij. En niet alleen bij mij, dat weet ik zeker.
Ik wil voetbal zien. Amsterdams voetbal, aanvallend, creatief met hier een daar vleugje bluf waarmee je tegenstanders het bloed onder de nagels vandaan haalt. Ik wil een ploeg zien die in staat is tegenstanders kapot te spelen. Waar kleinere ploegen het dun van in de broek loopt en vooral een ploeg die mij doet juichen, niet alleen als ik naar de ranglijst kijk maar ook als ik langs de lijn zit te kijken.
Laat ons weer eens hoogstaand voetbal zien. Laat ons juichen. Maak van Ajax eindelijk weer eens Ajax.
Met vriendelijke groet,
Frank
Ajacied
Geen opmerkingen:
Een reactie posten