Begin oktober 2012 vond ik bij tot mijn verbazing een aantal boekenbonnen in mijn jaszak. Aangezien ik toch in de buurt van de boekhandel was stapte ik even binnen en kwam naar buiten met het eerste Sinterklaas cadeau voor mijn zoon en met 'De coup van Cruijff'. De coup van Cruijff is een boek van Menno de Galan over de Fluwelen Revolutie van Johan Cruijff bij Ajax. Het boek belooft het volledige verhaal te vertellen over hoe Johan Cruijff terug keerde bij Ajax en er de macht greep, dit alles opgemaakt uit gesprekken met talloze hoofdrol spelers. De vraag is natuurlijk of het boek ook aan die belofte kan voldoen.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen; Het is een confronterend boek over de mooiste club van Nederland. Het is een ongelofelijk interessant relaas over niet alleen de Fluwelen Revolutie maar zeker ook de periode die daaraan vooraf ging, eigenlijk vanaf het vertrek van Michael van Praag als voorzitter van Ajax tot aan het heden. Bovendien leest het boek erg lekker weg en weet het van begin tot eind te boeien. Maar je wordt als Ajacied ook doorlopend geconfronteerd met de minder frisse kant van Ajax.
Cruijff wordt af en toe erg vilien weg gezet in de wijze hoe Cruijff zijn netwerken aanwend om de zittende bestuurlijke garde bij Ajax uit het zadel te wippen. Telkens is De Galan vernietigend in zijn oordeel over de handelswijze van Cruijff en zijn groep getrouwen. Omgekeerd besteed hij veel minder tekst aan de opeenvolging aan directeurs en bestuurders van Ajax hoewel hij in zijn oordeel net zo meedogenloos is. De Galan speelt hard en af en toe op de man, maar ontziet daarbij niemand waardoor het boek toch gebalanceerd blijft.
Wel heeft De Galan één groep niet meegenomen die zeker een prominentere rol had verdient, en dat zijn de supporters van Ajax. De acties in de Arena worden in een enkele volzin afgedaan, de rol van de ASD in een korte passage. Zelfs de trieste uitwassen in de vorm van bedreigingen aan het adres van Olfers, Ten Have en Sturkenboom kunnen nauwelijks op aandacht rekenen terwijl deze gebeurtenissen juist openingen boden om ook inzage te geven hoe groot de druk vanaf de tribunes was. En gemiste kans in mijn optiek.
Hartverwarmend is de afwezigheid van Frank de Boer in de man tegen man gevechten. Frank de Boer toont zich de ultieme professional, misschien wel de enige bij Ajax gedurende de revolutie, in dat hij zich volledig aan zijn taak kwijt, namelijk het eerste elftal. Opvallend is hoe eenvoudig Cruijff zijn tegenstanders aan de kant schuift en hoe incompetent achtereenvolgens twee directeuren en twee RvC'en omgaan met de hele zaak. Ten slotte wordt overduidelijk welk mantra Cruijff hanteert, namelijk: 'Jullie hebben er een zooitje van gemaakt, ik ga dat rechtzetten' en om dat recht te zetten eist hij niets minder dan een volledige volmacht. Een volmacht die hij uiteindelijk ook krijgt zoals we ondertussen weten.
De coup van Cruijff is zonder meer een goed boek. Confronterend, keihard, verhelderend, boeiend en altijd relevant. Het is een boek die elke Ajacied met een horizon die breder is dan het eerste elftal gelezen moet hebben. Een aanrader dus, maar wel een boek waar je als Ajacied een dikke huid voor moet hebben.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen; Het is een confronterend boek over de mooiste club van Nederland. Het is een ongelofelijk interessant relaas over niet alleen de Fluwelen Revolutie maar zeker ook de periode die daaraan vooraf ging, eigenlijk vanaf het vertrek van Michael van Praag als voorzitter van Ajax tot aan het heden. Bovendien leest het boek erg lekker weg en weet het van begin tot eind te boeien. Maar je wordt als Ajacied ook doorlopend geconfronteerd met de minder frisse kant van Ajax.
Cruijff wordt af en toe erg vilien weg gezet in de wijze hoe Cruijff zijn netwerken aanwend om de zittende bestuurlijke garde bij Ajax uit het zadel te wippen. Telkens is De Galan vernietigend in zijn oordeel over de handelswijze van Cruijff en zijn groep getrouwen. Omgekeerd besteed hij veel minder tekst aan de opeenvolging aan directeurs en bestuurders van Ajax hoewel hij in zijn oordeel net zo meedogenloos is. De Galan speelt hard en af en toe op de man, maar ontziet daarbij niemand waardoor het boek toch gebalanceerd blijft.
Wel heeft De Galan één groep niet meegenomen die zeker een prominentere rol had verdient, en dat zijn de supporters van Ajax. De acties in de Arena worden in een enkele volzin afgedaan, de rol van de ASD in een korte passage. Zelfs de trieste uitwassen in de vorm van bedreigingen aan het adres van Olfers, Ten Have en Sturkenboom kunnen nauwelijks op aandacht rekenen terwijl deze gebeurtenissen juist openingen boden om ook inzage te geven hoe groot de druk vanaf de tribunes was. En gemiste kans in mijn optiek.
Hartverwarmend is de afwezigheid van Frank de Boer in de man tegen man gevechten. Frank de Boer toont zich de ultieme professional, misschien wel de enige bij Ajax gedurende de revolutie, in dat hij zich volledig aan zijn taak kwijt, namelijk het eerste elftal. Opvallend is hoe eenvoudig Cruijff zijn tegenstanders aan de kant schuift en hoe incompetent achtereenvolgens twee directeuren en twee RvC'en omgaan met de hele zaak. Ten slotte wordt overduidelijk welk mantra Cruijff hanteert, namelijk: 'Jullie hebben er een zooitje van gemaakt, ik ga dat rechtzetten' en om dat recht te zetten eist hij niets minder dan een volledige volmacht. Een volmacht die hij uiteindelijk ook krijgt zoals we ondertussen weten.
De coup van Cruijff is zonder meer een goed boek. Confronterend, keihard, verhelderend, boeiend en altijd relevant. Het is een boek die elke Ajacied met een horizon die breder is dan het eerste elftal gelezen moet hebben. Een aanrader dus, maar wel een boek waar je als Ajacied een dikke huid voor moet hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten